DESTYLACJA

DESTYLACJA

Zagadnienia teoretyczne:     Parowanie cieczy i prężność pary nasyconej.
                                               Zależność prężności pary nasyconej od temperatury. Temperatura wrzenia cieczy. Prężność i skład pary nad układem dwu cieczy mieszających się nieograniczenie. Prawo Raoulta. Mieszaniny zeotropowe i azeotropowe, ich destylacja. Destylacja mieszanin cieczy o ograniczonej mieszalności. Prężność pary nad układem dwóch cieczy nie mieszających się wzajemnie (destylacja z parą wodną).

Temperatura wrzenia i prężność pary

            Każda czysta ciecz wykazuje w określonej temperaturze charakterystyczną dla tej cieczy prężność pary. Najmniejszą prężność pary ciecze posiadają w temperaturze krzepnięcia. Jeżeli będziemy stopniowo zwiększać temperaturę, to prężność pary, p, będzie wykładniczo rosła,

Proszę zauważyć, że prężność pary wody dopiero w temp. 100^oC osiąga wartość 1 atm., natomiast prężność pary eteru dietylowego już w temp. 40^oC. Oznacza to, że jeżeli będziemy starali się doprowadzić do wrzenia eter dietylowy i wodę (oczywiście w osobnych naczyniach), to eter będzie wrzał przy niższej temperaturze,

            Temperaturę, w której prężność pary cieczy wynosi 1 atm nazywamy normalną temperaturą wrzenia. Mówiąc bardziej ogólnie, ciecz wrze, jeżeli jej prężność pary jest równa ciśnieniu zewnętrznemu.

            Z tego ostatniego stwierdzenia wynika, że jeżeli np. zmniejszymy ciśnienie zewnętrzne nad cieczą, to będzie ona wrzała w niższej temperaturze